Al sinds 2002 hebben de personeelsleden van de dienst spoedgevallen van het Sint-Jozef ziekenhuis in Turnhout hun knelpunten en problemen doorgegeven aan de directie. Maar er werd nooit een oplossing geboden voor de problemen. Alle ideeën stierven een stille dood. Om u de mogelijkheid te geven om je in te leven ‘in het dagelijks leven op de dienst spoedgevallen’, geven we hier een impressie van enkele (de hele lijst zou ons te ver brengen) problemen.
Door een hoge bedbezetting in het ziekenhuis en een traag ontslagbeleid (patiënten die met ontslag gaan, kunnen pas laat in de namiddag vertrekken) krijgt men omstreeks 14u vaak al een overbevolking van de ‘te kleine verouderde’ spoedgevallen. Waardoor de werkdruk voor de ‘late’-verpleegkundigen vaak ondraaglijk is.
Neem hier nog bij dat er vaak slechts een administratieve bediende is tot 20u (in het weekend slechts tot 17u), dan kan slechts 1 verpleegkundige de ganse zaak beredderen, aangezien de andere verpleegkundige als loketbediende functioneert. Het aantal patiënten die we op spoed ontvangen is de laatste jaren fors gestegen naar 58 gemiddeld per dag. In de marge hierbij kunnen we aanstippen dat de patiënten een gemiddelde verblijfsduur op spoed hebben van 2 tot 8 uur. Wat de zorg doet toenemen bij dezelfde patiënten.
De gevolgen voor de patiënten zijn er naar: vaak moeten we patiënten in de wachtzaal op een stoel laten plaatsnemen terwijl dit soms onverantwoord is met hun pathologie. Er zijn niet genoeg toestellen voor hartbewaking… Patiënten en familieleden zien de drukte en de gebrekkige infrastructuur en durven vaak niets meer te vragen, waardoor de kwaliteit dreigt te verdwijnen.
Begin april was het voor het personeel van de spoedgevallen meer dan genoeg. De verpleegkundigen vonden het niet meer verantwoord voor hun patiënten om op deze manier verder te werken.
Ze boden de directie een laatste kans en legden een vergadering vast op 24 april 2008. Hierbij werden alle knelpunten uitgebreid besproken.
Het personeel gaf de directie ook een deadline: 22 mei 2008. Aangezien we op 23 mei nog geen nieuws hadden, vroegen we verzoeningsprocedure aan bij het paritair comité.
Die verzoening ging door op 12 juni. We trokken er helemaal naar Brussel voor. Tot onze grote verbazing beweerde de directie daar dat we als militanten niet de juiste procedure hadden gevolgd! Deze flauwe verdediging werd door de voorzitter van het paritaire comité gelukkig van tafel geveegd. De verzoeningspoging liep op niets uit, en daarom dienden we een stakingsaanzegging in.
Op 14 juni 2008 was het opendeurdag in het ziekenhuis. We maakten van de gelegenheid gebruik om ons ongenoegen te uiten…
De directie had het ondertussen blijkbaar begrepen en wenste ten alle tijden een staking te voorkomen, aangezien dit een slecht signaal zou zijn in het vooruitzicht van de uitwerking van de fusie met het St-Elisabeth ziekenhuis in Turnhout.
Op 18 juni nodigde de directie ons uit op een vergadering waar we tot een voorstel van compromis kwamen. Dit voorstel werd goedgekeurd door het personeel en de stakingsaanzegging werd ingetrokken.
Wat staat er in dit akkoord?
- een sterke uitbreiding van de administratie komt, zodat er elke dag permanentie is van 8 tot 22u.
- er komt een extra dagdienst
- de infrastructuur wordt in 2009 grondig aangepast.
- alle verpleegkundigen krijgen een contract onbepaalde duur na een gunstige beoordeling.
Met deze gunstige oplossing kwam er een einde aan deze zware periode voor de dienst spoedgevallen van het St-Jozef ziekenhuis te Turnhout en konden ze terug zich volledig concentreren op datgene waar ze zeer goed in zijn, namelijk het kwaliteitsvol verzorgen en behandelen van hun patiënten.