Donderdag 9 juni: de non-profitbetoging kondigt zich aan! Voor een keer besluit ik naar Brussel te trekken samen met mijn vrouw en de rest van het Zwart-Goor. Met de bus op tijd komen is niet evident, dus werden we voor de gelegenheid door onze busverantwoordelijke Mia geklasseerd onder "schoolkinderen" zodat we rustig de pechstrook konden nemen. We waren dan ook niet veel te laat.
Omdat ik nog wat invalide ben, besloot ik in de bus te blijven en mee te rijden naar het Jubelpark, eindbestemming van de betoging. Had ik maar de metro genomen! Daar stonden we dan op de Antwerpse steenweg: we moesten wachten tot heel de betoging vertrokken was voor we de ring op mochten.
"Eigenlijk ben ik al met pensioen, maar in de drukke maanden mei en juni doet men nog veel beroep op mij: buschauffeur is een knelpuntberoep." Naar de tijd te oordelen was de opkomst een geweldig succes. "Ik kijk ook altijd op de kaart want veel chauffeurs rijden zich vast in nauwe straatjes dankzij hun GPS."
Het was dan ook over 11 uur eer we het Rogierplein passeerde. Even keek ik verlangend naar de Metro, maar ja nu zou het wel snel gaan. Het bleek mijn laatste kans geweest te zijn. In theorie zou het onder politiebegeleiding en in colonne snel moeten gaan, maar dat viel eventjes tegen.
Nog voor de wetstraat, waar enkele onverlaten van betogers de boel opstropten, werden we het centrum ingestuurd: langs het monument van de onbekende soldaat en terug naar de ring langs het parlement. Ik ben dus in de "Verboden Zone" geweest. Even was ik teleurgesteld: geen Friese ruiters, maar toen zag ik 3 politiebusjes vol flikken en even verderop een waterkanon. Oef! En zo reden we de Belliardstraat in en stonden we weer stil. "Veel chauffeurs gaan in problemen komen met hun rusttijden ! Zo erg heb ik het nog nooit meegemaakt."
Ik kreeg een telefoontje van mijn vrouw waar ik bleef, want zij was al aangekomen. Bleek dat de betoging ook dezelfde route volgde zodat we helemaal vanachter moesten aanschuiven en we waren dan nog een van de laatste. "Ik weet niet hoe u er over denkt, maar ik vind het een schande dat we nog geen regering hebben en dat splitsen zie ik niet zitten. Als ik in Wallonië kom wordt ik altijd goed ontvangen .
Met enkele woorden in alle mogelijke talen en gebaren komt men er wel." Wachten, 10 meter vooruit, wachten. Als maar niet alle frites en cola op zouden zijn. "We zijn vergeten dat het vroeger andersom was. 50 jaar geleden was de Luikse industrie die ons welvaart bracht en nog vroeger emigreerde de Vlaming naar andere streken en landen omdat er hier geen werk was."
Om 1 uur kon ik eindelijk uitstappen aan een zijingang, net op tijd om het optreden van het Antwerp Gipsy-Ska Orkestra niet te missen.